
O nas
The World Jewish Philharmonic & Maestro Gergely Madaras
Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów w Polsce jest organizatorem międzynarodowego projektu edukacyjno-kulturalnego World Jewish Philharmonic & Maestro Gergely Madaras. Jest on częścią Programu Edukacji Artystycznej Polskiej Prezydencji w Unii Europejskiej 2025, współfinansowanego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Ten wyjątkowy program odbędzie się we Wrocławiu w dniach 14–20 czerwca 2025 r. Jest to pierwsza tego typu inicjatywa skierowana do studentów i absolwentów uczelni artystycznych pochodzenia żydowskiego z Polski, innych krajów europejskich, Izraela, Stanów Zjednoczonych i Azji.
Grupa 80 wyjątkowo utalentowanych artystów, wybranych w drodze konkursu, przejdzie intensywne szkolenie trwające pięć dni pod okiem międzynarodowej kadry profesorów, koncertmistrzów ze światowej sławy orkiestr i wybitnego dyrygenta Maestro Gergely'ego Madarasa . Projekt zakończy się prestiżowym koncertem World Jewish Philharmonic we Wrocławiu w wyjątkowym Narodowym Forum Muzyki, w którym wystąpią światowej sławy soliści: sopranistka Aleksandra Kurzak , skrzypek Guy Braunstein , mandolinista Avi Avital i klarnecista Giora Feidman .
Znaczenie tego wydarzenia oraz szeroko zakrojona międzynarodowa kampania medialna bezpośrednio przyczynią się do promocji Wrocławia oraz całego regionu Dolnego Śląska. Planowany koncert oraz warsztaty rozwijające umiejętności, realizowane w ramach programu, mają nie tylko walor edukacyjny, ale także wpisują się w współczesne życie kulturalne. Dla młodych uczestników to doświadczenie będzie kluczowym krokiem w kształtowaniu ich tożsamości artystycznej oraz ważnym etapem w rozpoczęciu kariery zawodowej. Będą mieli okazję uczyć się od najwyższej klasy specjalistów, w tym profesorów akademickich. Kluczowym elementem tego projektu, zgodnym z priorytetami polskiej polityki kulturalnej podczas prezydencji w UE, jest zaangażowanie międzynarodowych ekspertów oraz udział studentów i absolwentów z zagranicy, szczególnie z krajów członkowskich UE. Międzynarodowy projekt edukacyjno kulturalny w ramach polskiej prezydencji w radzie UE - World Jewish Philharmonic & Maestro Gergely Madras to wydarzenie upamiętniające wybitne postacie polskiej kultury (światowej sławy kompozytorów żydowskiego pochodzenia z Polski), a jednocześnie promujące i wspierające rozwój kultury, w tym kultury żydowskiej, głęboko związanej z Polską, Wrocławiem i wieloma innymi europejskimi krajami należącymi do UE. Kultura żydowska była niegdyś integralną częścią kultury polskiej, współistniejąc z nią i przenikając się wzajemnie. Dziś jej ślady nie są już tak łatwo dostrzegalne. Tragiczne wydarzenia XX wieku pozostawiły po sobie najbardziej namacalne ślady społeczności żydowskiej w postaci reliktów obozów zagłady. Mimo to kultura żydowska – szczególnie muzyczna – pozostaje żywa i inspirująca. Żydzi to jedyny naród, którego kultura przetrwała przez 4 tysiące lat, ponieważ judaizm to nie tylko religia, ale także system wierzeń, wartości etycznych i tradycji przekazywanych z pokolenia na pokolenie w niezmienionej formie. Tradycja żydowska jest niezwykle bogata, sięgająca czasów starożytnych, kiedy to wykształciły się elementy, które później stały się podstawą rozwoju muzyki europejskiej. Niektóre z tych elementów, takie jak wykonywanie śpiewów liturgicznych, przetrwały niemal bez zmian do dziś. Ponieważ wiele kultur europejskich czerpało z tradycji i dziedzictwa żydowskiego, oczywiste jest, że te wpływy należy rozpoznawać i pielęgnować. Polska odegrała znaczącą rolę w historii Żydów. Od XVI wieku aż do 1939 roku była domem dla jednych z najważniejszych i największych ośrodków judaizmu – początkowo w Krakowie i Lublinie, później również w Wilnie, Brześciu i Warszawie. Po II wojnie światowej Wrocław i znaczna część Dolnego Śląska stały się miejscem osiedlenia tysięcy Żydów – ocalałych z Holokaustu, repatriantów z Kresów Wschodnich oraz byłych więźniów obozu koncentracyjnego Gross-Rosen i jego licznych podobozów w regionie. Na Dolnym Śląsku osiedlili się również Żydzi z ZSRR oraz innych części Polski. Tak duże osadnictwo żydowskie było zjawiskiem wyjątkowym w kraju odbudowującym się po wojennej zagładzie. Etniczna wymiana ludności na tych terenach umożliwiła odbudowę życia powojennego z dala od osobistych traum. Szacuje się, że po wojnie w regionie osiedliło się około 100 tysięcy Żydów. Jednak po krótkim okresie dynamicznego rozwoju społeczność żydowska na Dolnym Śląsku zaczęła gwałtownie się kurczyć. W latach 1949–1969 nasilające się represje i ograniczenia wobec żydowskich mieszkańców doprowadziły do upadku życia społecznego, kulturowego i rozpadu żydowskich instytucji i organizacji. W latach 70. życie żydowskie we Wrocławiu niemal całkowicie zanikło. Dużym ciosem dla wspólnoty religijnej była nacjonalizacja Synagogi pod Białym Bocianem w 1974 roku. Środowisko świeckie również napotkało trudności – po 1972 roku władze komunistyczne przestały wspierać rozwój Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów, co doprowadziło do drastycznego spadku jego działalności na przestrzeni kolejnych dwóch dekad. Wrocławski oddział Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce działa od 1950 roku. Organizacja ta zajmuje się kultywowaniem świeckiej kultury żydowskiej, organizacją wydarzeń upamiętniających, prowadzeniem wykładów i kursów językowych, a także upamiętnianiem ważnych rocznic i historii Żydów po II wojnie światowej. Ożywienie życia żydowskiego nie mogłoby nastąpić bez uznania historii niemieckiego Wrocławia. Polscy Żydzi, którzy po wojnie osiedlili się w tym mieście i nie zdecydowali się na emigrację, po upadku komunizmu zaczęli odbudowywać swoją społeczność. Naturalnie sięgali przy tym do dziedzictwa Żydów niemieckich, w tym także ich dziedzictwa materialnego. W rezultacie kultura Żydów wrocławskich różni się od kultury Żydów z wschodnich rejonów Polski – co widoczne jest na cmentarzach, w synagogach oraz w używanej terminologii. Sprawia to, że współczesne doświadczenie żydowskie we Wrocławiu jest unikalne w skali Polski, łącząc w sobie wpływy żydowskie, polskie i niemieckie. Obecnie w Polsce mieszka około 7,5 tysiąca Żydów, z czego jedynie około 550 we Wrocławiu – mieście goszczącym to wydarzenie. Warto jednak pamiętać, że społeczność żydowska jest obecna we Wrocławiu od czasów średniowiecza i była niegdyś jedną z największych w tej części Europy. Kultura żydowska przeżywa dziś renesans zainteresowania, a we Wrocławiu działa wiele organizacji i inicjatyw promujących ją. Kluczowym aspektem tego projektu jest współpraca, mająca na celu umożliwienie absolwentom podnoszenia kwalifikacji i skutecznego wejścia na rynek pracy, zdobywania doświadczenia w międzynarodowym środowisku pod opieką wybitnych nauczycieli, pedagogów, solistów i dyrygenta. Udział w tym projekcie będzie solidną podstawą dla młodych muzyków, pozwalając im ubiegać się o pracę w orkiestrach, filharmoniach i teatrach muzycznych na całym świecie. Projekt umożliwi im także nawiązywanie kontaktów z pedagogami i rówieśnikami, co może zaowocować powstaniem innowacyjnych projektów i inicjatyw artystycznych. Miłośnicy muzyki będą mieli rzadką okazję, by zobaczyć na jednej scenie wykonawców, którzy na co dzień ze sobą nie współpracują. Będzie to wydarzenie naprawdę wyjątkowe i przełomowe. Projekt zakłada także dostępność dla osób ze szczególnymi potrzebami. Narodowe Forum Muzyki pozbawione jest barier architektonicznych i zapewnia pełną dostępność we wszystkich środkach komunikacji. Wrocław jest dobrze skomunikowany – posiada lotnisko, sieć kolejową i drogową oraz ekologiczny system transportu publicznego, w tym rowery miejskie. Uwzględnienie osób z niepełnosprawnościami w życiu kulturalnym przyczynia się do budowy bardziej sprawiedliwego, zrównoważonego i inkluzywnego społeczeństwa. To z kolei sprawia, że kultura staje się bardziej inspirująca i reprezentatywna dla różnorodnych ludzkich doświadczeń. Dlatego tak ważne jest organizowanie wydarzeń kulturalnych w dostępnych przestrzeniach, wyposażonych w odpowiednią infrastrukturę, zapewniającą inkluzywność.
Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów w Polsce
Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów w Polsce (TSKŻ) powstało 29 października 1950 roku w wyniku połączenia Centralnego Komitetu Żydów w Polsce i Żydowskiego Towarzystwa Kulturalnego.
Nieliczni Żydzi, którzy przeżyli Holokaust, stanęli przed trudnym dylematem: emigrować czy zostać w Polsce? Żadna z decyzji nie była łatwa. Wielki szacunek należy się ludziom tego pokolenia, którzy pomimo izolacji i głębokich blizn byli gotowi odbudować żydowskie życie w Polsce. Dotyczyło to nie tylko tych, którzy łączyli swoje lewicowe poglądy z budową socjalizmu, ale także, a co najważniejsze, tych, którzy uważali Polskę za swoją ojczyznę w pełnym tego słowa znaczeniu. Byli tragicznym pokoleniem, tęskniącym za trwaniem, miłością i budowaniem nowego życia w nowej rzeczywistości. Chcieli być Żydami, zachowującymi swoją tożsamość narodową, a także Polakami. TSKŻ stało się azylem, w którym Żydzi mogli pielęgnować swoją tożsamość narodową. Pomimo cienia Holokaustu nowe życie stawało się rzeczywistością.
Wśród wielu aspektów działalności TSKŻ jednym z priorytetowych była dbałość o ciągłość kultury i języka jidysz poprzez wydawanie książek i gazet oraz kultywowanie pamięci o najważniejszych postaciach kultury żydowskiej. Znając realia całkowitej asymilacji młodzieży żydowskiej, jeden z aktywistów – Bernard Mark, wyraził swoje zdanie: „Nie chodzi o to, by młodzież mówiła w języku żydowskim – niech ma do niego odpowiedni stosunek”. Jidysz w naturalny sposób był natomiast obecny na deskach teatrów żydowskich, zarówno profesjonalnych, jak i tych amatorskich działających przy TSKŻ oraz w bibliotekach i kołach czytelniczych przez nas prowadzonych. TSKŻ był kontynuatorem działalności Centralnego Komitetu Żydów w Polsce, w którym zaraz po wojnie, ocaleni z Zagłady mieli możliwość m. in. poszukiwania swoich bliskich. Nawiązane wtedy kontakty konsolidowały społeczność. Żydzi spotykali się w klubach TSKŻ nie tylko od święta, ale także spędzali ze sobą czas na co dzień. Każdy członek stowarzyszenia ma zapewne w pamięci bywalców klubu, grających w karty, szachy, domino, a także komentujących codzienną rzeczywistość, spotkania te stanowiły swoisty rytuał. Do klubów nie przychodzili wyłącznie członkowie organizacji, lecz także niezrzeszeni Żydzi i zaprzyjaźnieni Polacy. W czasie swojej 75-letniej aktywności TSKŻ kierował swoją uwagę nie tylko na działalność klubową, ale był otwarty na współpracę z innymi organizacjami i instytucjami. Popierał i nadal popiera cenne inicjatywy społeczne, służące wzmacnianiu roli kultury żydowskiej, kreując przedsięwzięcia kulturalne i społeczne, wspiera finansowo wydawnictwa, wystawy, placówki muzealne i biblioteki. Pamiętamy również o podtrzymywaniu kontaktów z emigracją marca ’68, TSKŻ ma poczucie wielkiej odpowiedzialności za kultywowanie pamięci o tragedii Zagłady, co czyni od początku swojego istnienia. Najważniejszą rocznicą, której towarzystwo jest strażnikiem, jest rocznica Powstania w Getcie Warszawskim. Każdego roku pod pomnikiem na warszawskim Muranowie członkowie TSKŻ gromadzą się, aby oddać hołd bohaterskim powstańcom. oddziały TSKŻ uczestniczą w uroczystościach rocznicowych organizowanych w byłych niemieckich obozach zagłady a także w obchodach rocznicy pogromu kieleckiego i nocy kryształowej. Od 2011, jesteśmy organizatorem cyklicznego wydarzenia „Dni Pamięci” w Łodzi, wpisanego w obchody Międzynarodowego Dnia Pamięci o Ofiarach Holokaustu. Mając świadomość jak niewielka grupa Żydów mieszka dzisiaj w Polsce, szczególny nacisk kładziemy na działalność integracyjną, którą traktujemy jako swoją powinność. Ważnym elementem działań jest podtrzymywanie tradycji w nowoczesnym rozumieniu tego słowa, które przejawia się we wspólnym celebrowaniu świąt. Szczególnie lubianą imprezą jest Wielki Rodzinny Piknik w „Śródborowiance” organizowany z okazji Dnia Niepodległości Izraela, dzięki któremu możliwe jest spotkanie członków TSKŻ z oddziałów w całej Polsce. Obecnie TSKŻ posiada 14 oddziałów. Transformacja ustrojowa w 1989 r. przyniosła zauważalne zmiany także w środowisku żydowskim – pojawiły się nowe organizacje i nowi ludzie. W tym kontekście Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów w Polsce jest największą organizacją żydowską, mającą dużą bazę lokalową i wieloletnią praktykę w pracy na rzecz społeczności żydowskiej. Z myślą o członkach organizacji oraz jej sympatykach wydawany jest jedyny w Polsce dwujęzyczny miesięcznik społeczno-kulturalny „Słowo Żydowskie / Dos Jidisze Wort”, po polsku i w jidysz. Organizacją kieruje dziewięcioosobowy Zarząd Główny wybierany przez Walny Zjazd Delegatów. Zarząd koordynuje też pracę oddziałów TSKŻ, które posiadają własne, lokalne zarządy. TSKŻ dysponuje także własnym Ośrodkiem Szkoleniowo-Wypoczynkowym „Śródborowianka” w Otwocku, położonym wśród sosnowych lasów, na skraju Mazowieckiego Parku Krajobrazowego. Jest to miejsce regularnych spotkań społeczności żydowskiej z całego kraju, latem zaś przyjeżdża tu wypoczywać wielu Żydów, którzy kiedyś opuścili Polskę. Ośrodek ten odgrywa ważną rolę w procesie integracji rozproszonego środowiska żydowskiego. Mimo to, że dziś społeczność żydowska w naszym kraju nie jest tak liczna jak niegdyś, nadal ma przed sobą wiele celów i zadań do realizacji. Kilkuwiekowa obecność Żydów na ziemiach polskich spowodowała powstanie ważnych związków między obiema kulturami – żydowską i polską. Utrwalenie i zachowanie dziedzictwa kulturowego polskich Żydów jest niezwykle ważne, podobnie jak dalsze rozwijanie i popularyzowanie kultury żydowskiej zarówno wśród Żydów, jak i Polaków. Udział w tym procesie jest najważniejszym zadaniem stojącym dzisiaj przed Towarzystwem Społeczno-Kulturalnym Żydów w Polsce.
Poznaj zespół

Artur Hofman
Prezes | Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów w Polsce
Absolwent Wydziału Reżyserii warszawskiej PWST. W latach 1993-1998 był etatowym reżyserem w Operze i Operetce w Szczecinie, a od 2003 do 2008 roku pracował jako reżyser w Teatrze Żydowskim w Warszawie. Współpracował z wieloma teatrami w całej Polsce, współpracował z Teatrem Telewizji, tworzył programy rozrywkowe dla telewizji publicznej i komercyjnej.
Jego portfolio obejmuje reżyserię ponad 50 produkcji teatralnych (oper, operetek, musicali i przedstawień dramatycznych), 9 produkcji Teatru Telewizji i 4 filmów dokumentalnych, w tym „Jakub Rotbaum” i „Kościół w piekle”. Jego ostatnie prace obejmują produkcję Teatru Telewizji „Okno na drugą stronę” i sztukę „T. de. Ł Nienasycony”, która opowiada historię królowej Art Deco, Tamary Łempickiej.
Jest prezesem Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce i redaktorem naczelnym miesięcznika „Słowo Żydowskie”. Od 2024 r. jest twórcą (reżyserem i scenarzystą) programu „Mozaika żydowska”, emitowanego przez TVP. Pełni funkcję przedstawiciela mniejszości żydowskiej w Komisji Wspólnej Rządu i Mniejszości Narodowych i Etnicznych oraz wiceprzewodniczącego Rady Muzeum POLIN. Ponadto jest członkiem Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej i Rady Muzeum Getta Warszawskiego.

Pomysłodawczyni i Dyrektor Artystyczny | The World Jewish Philharmonic
Marlena Grodzicka-Myślak jest menedżerką kultury i magistrem sztuk w dziedzinie wykonawstwa muzycznego, specjalizującą się w grze na altówce. Jest absolwentką Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu i Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie studiowała pod okiem profesora Stefana Kamasy. Jej wyjątkowy kunszt muzyczny został ukształtowany dzięki współpracy z wieloma wybitnymi postaciami europejskiej sceny muzycznej. Jej ścieżka edukacyjna obejmuje prestiżowe instytucje, takie jak „Szkoła Talentów” w Poznaniu, Akademia Muzyczna w Warszawie i Uniwersytet Muzyczny w Kolonii. Udoskonalała swoje umiejętności poprzez kursy mistrzowskie u uznanych profesorów, w tym Wolfganga Klosa, Paula Ursteina, Mathiasa Buchholza, Jerzego Kosmali i Tadeusza Gadziny. Przeczytaj jej pełną biografię tutaj .

Dorota Piotrowska-Pełka
Koordynatorka programu
Dorota Piotrowska ukończyła The New School of Jazz and Contemporary Music w Nowym Jorku, specjalizując się w grze na perkusji jazzowej, a także Colin Powell School for Civic and Global Leadership w Nowym Jorku. Założyła własny program edukacyjny w Polsce, zostając dyrektorem artystycznym międzynarodowych warsztatów New York Jazz Masters. Dzieliła scenę z takimi muzykami jak Jeremy Pelt, Steve Carrington, Luques i Zaccai Curtis, Jazzmeia Horn, Stacy Dillard, Caecilie Norby, Ewa Uryga i wieloma innymi.

Magdalena Wcisło
Specjalistka od pozyskiwania funduszy
Magdalena Wcisło jest absolwentką Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu oraz kilku studiów podyplomowych związanych z zarządzaniem projektami współfinansowanymi przez UE. Jest konsultantką, specjalistką analityczną i koordynatorką projektów.
Na co dzień zajmuje się pozyskiwaniem dotacji na projekty inwestycyjne z zakresu kultury i wydarzeń kulturalnych, współfinansowane ze środków Unii Europejskiej, Ministra Kultury, Mechanizmów Finansowych EOG oraz dotacji celowych Prezydenta Wrocławia.
Brała udział w licznych projektach organizacji koncertów we współpracy z Marleną Grodzicką-Myślak w ramach dotacji Prezydenta Wrocławia. Posiadając bogate doświadczenie w zarządzaniu projektami i rozliczeniach finansowych, od lat aktywnie współpracuje z Teatrem Polskim we Wrocławiu, Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy i wieloma innymi instytucjami kulturalnymi na Dolnym Śląsku.

Luc Kordas
Producent mediów
Luc Kordas jest niezależnym fotografem specjalizującym się w fotografii ulicznej, portretowej i dokumentalnej, a także w produkcji wideo. Przez 10 lat mieszkał w Nowym Jorku, pracując głównie z artystami nad projektami komercyjnymi i osobistymi. Jego najnowszy projekt koncentruje się na codziennym życiu w Polsce, uwieczniając ludzi i miejsca z unikalnej, intuicyjnej perspektywy. Jest autorem książki fotograficznej New York Unseen. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

Grafik
Joanna Przystalska-Graczyk jest grafikiem z wieloletnim doświadczeniem, pracując wiele lat w agencji reklamowej tworzyła projekty dla ogólnopolskich marek. Od ponad ośmiu lat projektuje plakaty na koncerty muzyczne. W swojej pracy łączy umiejętności projektowania graficznego z pasją do tradycyjnego rysunku, tworząc unikalne, autorskie kompozycje. Wrażliwa na otaczający świat, czerpie inspirację z natury. Prace wyróżniają się subtelnością, wyczuciem formy i dbałością o detal. Jej podejście do projektowania jest jednocześnie intuicyjne i świadome – mocno osadzone w estetyce, ale niepozbawione emocji.Zobacz portfolio Joanny tutaj.